Zijdeplanten (Asclepias Syriaca) Het zijn winterharde wilde bloemen die groeien op diverse en vaak droge locaties, zoals prairies, weiden en bermen. Als vaste planten blijven de Zijdeplanten de hele winter slapend en groeien ze in de lente terug, vanaf de wortel.
Het aantal medicinale toepassingen van Asclepias, inclusief kuren en behandelingen voor bijna elk systeem van het lichaam, is ronduit fenomenaal. Zoals gebruikelijk bij veel medicinale planten, zijn de actieve chemicaliën in Zijdeplanten verantwoordelijk voor de toxische eigenschappen van de plant en voor de therapeutische voordelen ervan. Binnen de milkweed-latex bevinden zich steroïden, cardenolides genaamd, die cardiotonische - en soms cardiotoxische - eigenschappen vertonen.
Zijdeplantsoorten variëren in toxiciteit, meestal mild bij mensen.
Van Zijdeplanten is bekend dat het schadelijk is voor sommige soorten vee, waaronder runderen, geiten, paarden, kippen en schapen. Terwijl studies waarin dieren opzettelijk geconcentreerde Zijdeplantpreparaten kregen om te testen op toxiciteit en sterke nadelige effecten aantoonden, is het reële risico van dergelijke vergiftigingen zeldzaam.
Dit gebeurt over het algemeen alleen bij slecht management, deze dieren hebben een natuurlijke afkeer van de bittere smaak en toxische effecten van de Zijdeplanten. Inslikken kan optreden als de planten incidenteel worden gedroogd en in balen worden geperst of in overbegraasde weiden waar geprefereerde forbs of grassen zijn geconsumeerd en Zijdeplanten de enige overgebleven vegetatie zijn.
In Europa wordt de plant beschouwd als een invasieve soort. De soort concurreert met de inheemse vegetatie. De plant staat sinds 2 augustus 2017 op de Unielijst voor invasieve uitheemse soorten.
Taxonomie
Afmeting: De plant wordt 1,2-1,5 meter hoog en vormt wortelstokken (rizomen). De stengel is sterk behaard. Bij verwonding komt er wit melksap naar buiten.
Bladeren: De kortgesteelde, tegenoverstaande bladeren zijn 8-15 × 3-8 cm groot en hebben een gegolfde bladrand. De hoofdnerf is roodgekleurd en aan de onderkant fluweelachtig behaard.
Bloemen: De geurende bloemen staan in een scherm. De eigenlijke bloem is kleiner dan de vijf gekleurde schutbladen.
Vruchten: Op de zaden zitten lange, witte haren en het zaad wordt omsloten door grote vruchtzakjes.
Het melksap (de latex) bevat veel glucosiden, waardoor de bladeren en de bast giftig zijn voor schapen.
Jonge scheuten, bladeren en bloemknoppen zijn daarentegen wel eetbaar.
Naam: Wetenschappelijk: Asclepias Syriaca
Familie: Asclepias is een geslacht van kruidachtige vaste planten uit de maagdenpalmfamilie.
Geslacht: Het geslacht telt ongeveer honderdveertig soorten die hoofdzakelijk in de Nieuwe Wereld voorkomen. De soort komt van nature voor in Noord-Amerika (in tegenstelling tot wat de botanische naam suggereert, syriaca = Syrisch). Het bestuivingsmechanisme is geoptimaliseerd voor grote insecten en wil kleine insecten nog weleens te veel zijn, zodat ze niet meer uit de bloem kunnen ontsnappen.
De monarchvlinder, Tetraopes tetraophtalmus, Lygaeus kalmii en Labidomera clivicollis leven van de plant.
>>Er kan een naamsverwarring optreden omdat de Zijdeplanten in de Hongaarse volksmond "Wilde tabac of witte tabac worden genoemd".
Gebruik:
Wortel: terwijl van de wortel een poeder of sap werd gemaakt en plaatselijk werd aangebracht om tumoren te genezen en wonden, keelpijn, steenpuisten en huiduitslag te behandelen. Maar ook ademhalingsaandoeningen te behandelen, waaronder pleuritis, longontsteking, verkoudheid, enz. Bijkomende traditionele interne toepassingen omvatten kiespijn; hart conditie; koorts; hoofdpijn; spijsverteringsaandoeningen waaronder gas, indigestie, diarree en braken; en als anticonceptiemiddel en abortusmiddel, (hoewel dit laatste word tegengesproken intern tussen verschillende stammen). Gedocumenteerde talloze toepassingen van Zijdeplantwortel, onder meer als zweetdrijvend, slijmoplossend en samentrekkend middel; en voor de behandeling van catarre, longontsteking, pleuritis, diarree, dysenterie, reuma, waterzucht (oedeem), dysenterie en aambeien, darmparasieten enz. om luchtwegaandoeningen, met name longontsteking, te behandelen, evenals Zijdeplantworteltincturen of -thee om koorts bij kinderen te behandelen.
Jonge blaadjes; kookte de bladeren met vlees of aten deze rauw.
Bladeren; gemalen bladeren van Zijdeplanten werden uitwendig gebruikt om huidzweren, huidkanker, wonden, ringworm, keelpijn, huiduitslag en hoofdpijn te behandelen. Zijdeplantworteltincturen of -thee om koorts bij kinderen te behandelen. Voor de behandeling van ontsteking van de pleurale membranen rond de longen, verwijdering van ophopende vloeistoffen op de bodem van de longen, activering van slijmuitscheiding uit de longen en herstel van ontstoken membranen rond het hart (pericardium) en maag (buikvlies). Word gebruikt in de indicatie "dat het pijn doet om te ademen", evenals voor longaandoeningen die gepaard gaan met koorts, congestie of scherpe pijn bij hoesten; als zweetdrijvend middel, vooral bij koorts met bronchiale betrokkenheid; en om emotionele opwinding of prikkelbaarheid bij mensen met hoge koorts te helpen verminderen.
Het sap; terwijl van de wortel sap werd gemaakt en plaatselijk werd aangebracht om tumoren te genezen en wonden, steenpuisten en huiduitslag te behandelen. Het sap werd uitwendig gebruikt voor melaatsheid, om wratten en sproeten te laten verdwijnen (vanwege de bijtende eigenschappen), om de huid lichter te maken en om oorontstekingen te behandelen (door de Maya's).
De zaden; de zaden werden soms op zweren gebruikt. De Indiaanse stammen kookte de zaaddozen alleen of met vlees als voedsel.
De bloemen; de bloemen werden ook gebruikt om conserven te maken, toegevoegd aan soep van wildbouillon en maïsmeel, of rauw gegeten.
Stengels/latex; om hondsdolheid bij mensen en dieren te behandelen. Maar ook om wratten en huidoneffenheden te behandelen. Gekookte jonge scheuten zoals asperges en om soepen op smaak te brengen. Of de indiaanse stammen maakte van de gedroogde latex kauwgom.
Cardenolides, een soort hartglycosiden, worden naast Zijdeplanten in veel planten aangetroffen, zoals de zeer giftige gewone oleander (Nerium oleander, Apocynaceae) en vingerhoedskruid (Digitalis spp., Scrophulariaceae), die de belangrijke cardenolides digoxine, digitoxine, en lanoxine bevatten. Hartglycosiden remmen de natrium-kaliumpomp in de celmembranen, wat resulteert in verhoogde concentraties van intracellulair natrium - wat op zijn beurt verhoogde calciumspiegels veroorzaakt - en verlaagd kalium in de cellen van het hart. In combinatie met indirecte vagale stimulatie vertraagt ​​dit het hart en produceert het een krachtigere hartslag. Deze plantenchemicaliën, die naar verluidt al zo'n 1500 jaar in de traditionele geneeskunde worden gebruikt, worden congestief hartfalen en huidig ​​potentieel als nieuwe kankertherapeutische mogelijkheden gezien.
Zijdeplanten worden van oudsher gebruikt om een ​​groot aantal aandoeningen te behandelen, en verschillende in-vitro-onderzoeken hebben de antimicrobiële en antiseptische activiteit van de plant ondersteund. Talrijke inheemse stammen in heel Amerika - waaronder de Navajo, Iroquois, Cherokee, Blackfoot, Meskwaki en anderen - gebruikten verschillende delen van deze Zijdeplantsoorten. Antropoloog Daniel Moerman, vertelde HerbalGram dat er meer dan 300 Zijdeplantrecepturen zijn gedocumenteerd in de Native American Ethnobotany-database. Bij intern gebruik van dit kruid vertrouwden inheemse Amerikanen en Europese kolonisten vaak op Zijdeplanten om slangenbeten te behandelen. Sommige stammen zouden verschillende brouwsels van Zijdeplanten hebben gemaakt, terwijl andere, zoals de Choctaw, gewoon op de wortel van Zijdeplanten (A. verticillata) kauwden. Vanwege het gerapporteerde vermogen van de planten om slangengif op te zuigen, gebruikten sommigen ook Zijdeplantwortel, latex, bladeren of gekookte zaden uitwendig voor slangenbeten.
Dit zijn sterke medicijnen, geen tonica, en kunnen naar mijn mening het beste worden overgelaten aan mensen die goed geïnformeerd zijn over het gebruik ervan. Kleine hoeveelheden Zijdeplantwortel/tinctuur zijn relatief veilig, vooral wanneer ze in een grotere formule worden gebruikt (kruidenpreparaten/combinatities). Geen van deze mag tijdens de zwangerschap intern gebruikt worden.
Moderne verzamelaars in de Verenigde Staten gebruiken de bloemen, zaaddozen en ontgifte groenten soms in verschillende gerechten, zoals roerbakgerechten, soepen of stoofschotels, hoewel anderen Zijdeplanten vermijden vanwege percepties van potentiële toxiciteit.
Inheemse stammen gebruikten Zijdeplanten ook als kleurstof voor textiel en keramiek. Inheemse Amerikanen gebruikten de stengelvezel om pezen, visnetten, manden, touw en andere producten te maken. Meer recentelijk is de fijne maar duurzame vezel van de zaaddozen gebruikt voor isolatie en geluidsisolatie en om gemorste olie te absorberen, en een paar geselecteerde Amerikaanse bedrijven gebruiken gewone Zijdeplant zaadfloss om hypoallergene kussens en dekbedden te vullen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging de Amerikaanse regering Zijdenplantgewassen subsidiëren voor het gebruik van het flosdraad als isolatiemateriaal in slaapzakken, helmen, kussens en meer. Kolibries gebruiken de zaadvezels om nesten te bouwen, en sommigen hebben gesuggereerd dat deze kleine vogels de eersten waren die de isolerende eigenschappen van de zaden ontdekten. Helaas, ondanks zijn rijke geschiedenis als een traditioneel medicijn en vezelproduct met een groot handelspotentieel, zijn Zijdeplanten momenteel door de meeste boeren en veeboeren gezien als een onaangename onkruid.
Het is niet de eerste plant waar je aan gaat denken in je EHBO kit, wij hebben hem wel in ons assortiment als tinctuur en olie voor verschillende kleine therapeutische toepassingen. Maar ook als essence van de bloemen kan hij waardevol zijn in het spirituele niveau. Het is alleszins een erg holistisch kruid met veel toepassingen.