Farmperikelen...

De perikkelen

Voor ruim 2 jaar lang stonden onze geiten op een boerderij 3km van ons vandaan waar we 1.5 hectare grond hebben, ze staan daar met onze blackbelly schapen en dat werkt gewoon niet! Schapen en geiten hebben andere bacterieen/parasieten, ze vechten en houden de schapen weg van hun voedsel. Je ziet gewoon dat ze niet thriven.

Al ruim 2 jaar hebben we geen geitenmelk omdat elke dag 2 keer over en weer gaan, gewoon niet te combineren is met mijn online werk. Ondertussen gezondheidsgezien, ontdekken zowel mijn man als ik dat we gezondheidsmatig de geitenmelk erg missen, vooral naar allergie/hooikoorts werkt die enorm healend. Dus we moeten reorganisaties doen!

De planning...

Dus na onze laatste aanpassingen aan de weide voor ons huis (veilig maken voor onze bewoners) konden we de geiten verplaatsen. Normaal doen we verhuizingen met de auto maar in dit geval gaat het om MELKgeiten en die nemen plaats in, in de koffer zelfs in een BREAK.

Vroeger gingen we wandelen met de geiten en dat ging perfect. Ik had Rainbow en Kiwi al enkele voorbereidingslesjes gegeven dus ik was super zeker dat ik die wel even door het bos naar onze boerderij zou wandelen! Normaal met hun 'cocaïne = granen' krijg je alles gedaan van geiten (niet meegerekend het koppige en dwarse van een geit).

Het PLAN

We gingen aan de slag; Bart zou terugrijden naar onze boederij en zou aan de poort met een potje rammelende graantjes klaarstaan terwijl ik ze door het bosje lok met heerlijke graantje in mijn rammelpotje. Met frisse moed, er helemaal klaar voor, krijgen we de geiten gescheiden van onze schapen en staan de 3 melkmoeders voor de poort samen met 1 kindje van 8 weken. Bart rijdt weg in de auto me achterlatend met 3 stuiterbakken die nog zelfs van geen vertrekken willen weten, hierdoor ontstond volgend verhaal;

De ervaring...

Jezus, de geitjes staan op de weide bij ons

maar WTF

over avonturen gesproken...

Ik dacht dat het wel moest lukken om Rainbow, Flowers en Kiwi met graantjes achter me aan te laten gaan...

Ja daaaag...

De hadden zoiets van schransen!!!!!

En dus totaal geen interesse in graantjes,

gingen letterlijk alle kanten uit.

Bart zag nog een leiband aan het hondenhok hangen en zei; "gebruik die?"

Ik heb dan rainbow aan de hondenleiband gedaan maar dan nog wilde de rest niet mee,

dus die hondenband dan ook door die van Kiwi gedaan,

ok, ze liepen redelijk mee...

maar dan wilde flowers en Brave de baby van Rainbow nog niet mee,

die stonden dan luidkeels te krijsen aan de draad om terug binnen bij de schapen te geraken.

Beseften dan dat Rainbow de hoek om ging en gingen toch maar lopen om zich terug in de groep te verplaatsen.

Achter de hoek viel Kiwi door de poten die was al moe...

ging liggen en schransen, vredig plukkend aan het gras rondom haar.

Roepen naar Bart voor hulp had geen zin, die zou me op die afstand toch niet horen. (Dom ik besef net dat ik een koperen fluitje rond mijn hals draag ;)

Dus ik besluit verder te lopen met Rainbow, Kiwi gaat toch nergens heen en mss geraak ik thuis met de 3 anderen.

Ik geraakte tot op het zandpad en gelukkig kwam Bart me tegemoed, die vond dat het al opvallend lang duurde. Hij ziet me verschijnen met Rainbow en op dat moment schieten Brave en Flowers terug het bos in, richting Kiwi.

"Kiwi, is door de poten gegaan, ik krijg haar niet meer recht! Ze doet alsof ze aan het sterven is," roep ik hem na. Hij rent naar Kiwi die makkelijk 500m verder ligt.

Ik denk, ik kan dit niet winnen, ik heb 1 geit aan de leiband, die breng ik naar huis en kom dan terug om Bart te helpen en neem de leiband van Rainbow mee voor Flowers.

Kom ik terug, zie ik Bart al met flowers op de straat staan maar schiet die uit zijn handen en kunnen we er weer achteraan. Weer terug 500m dat bos in, terwijl Bart schud met graantjes, kan hij haar bij de hoorn vangen. Hij zegt nog kijk uit Flowers is sterk, dus ik spring op haar rug en klik die halsband rond haar nek.

Bart gaat terug naar Kiwi, die gelukkig 10m had gewandeld, hij raakt die aan die doet terug of ze aan het sterven is!

Hij kwam geen meter vooruit met haar, dus beslist om haar in zijn nek te gooien. Ruim 50kg overheen zijn hoofd...

Eens in zijn nek was die mega dramatisch aan het doen! Ze hing daar met haar nek naar beneden, kreeg een diarreeaanval overheen Bart's schouder...

Ik kon verder met Flowers aan de halsband...

bleekt die geit duidelijk een dochter van Bean, die verzette zich met hand en tand...

Echt een bodybuilder, wilde geen meter vooruit, ik maar trekken...

Dan maar verleiden met graantjes, zoals een ezel een wortel voorhoudend, ik dat potje granen voor haar neus houdend en proberen er een tred in te krijgen. Net voor het zandpad kreeg ze een crisis en wilde het zandpad niet op. Gelukkig, kreeg ik ze daar weer verleid.

Onderweg stond de buurvrouw het schouwspel gade te slaan, waar flowers als een dramaqueen luidkeels zat te krijsen en Brave hysterisch mekkerend naar alle kanten flitsend achter Flowers liep. De buurvrouw had er lol in.

We hebben ze uiteindelijk thuis gekregen...

Kiwi lag op haar zijde met haar oogwit zichtbaar nog steeds ons overtuigen dat ze dood ging.

Heb ze dan recht moeten zetten want ja die mag voor haar darmen, zo lang niet op haar zijde liggen.

Maar op dat moment... was Brave nog steeds buiten... ze wilde gewoon niet doorheen de poort lopen. Moesten we nog een half uur die klein overtuigen om binnen te komen, geen enkele verleiding vond ze intressant genoeg en wij hopen dat haar mama zou blaten?

Nee, hoor die was lekker aan het grazen en de pot met graantjes aan het leegschrokken.

Na een half uur dansjes te hebben geplaceert aan de poort in allerhande standen, zeg ik tegen Bart laat me de andere poort even proberen.

Ze loopt de oprit op en Bart loopt mee zodat ze zich in het nauw gedreven voelt, op dat moment kiest ze de poort als uitgang en loopt binnen.

Eindelijk binnen, hadden ze ineens door dat ze lekker gras kregen en zijn ze vredig beginnen grazen dus na 2 jaar zijn eindelijk de geiten terug thuis...

We hebben nog maar 3 melkgeiten en 1 babymeisje, Flowers ziet er wel zwanger uit...

Morgen 3 nieuwe meisjes en in juni een nieuwe bok!

Hierdoor begint er een heel nieuw tijdperk voor ons. We moesten even bekomen van deze sportsessie, dan hoor ik hier nieuwkomers spreken over "sporten", ik vraag me af waarom, boerderij leven is hier dagelijks een onverwachtte sport, hahaha.

Tevreden gingen we in ons buitenzeteltje zitten, Bart zei; "is het nu geen tijd voor die heerlijke aardbeienwijn?" "Ja!" zeg ik, die hebben we echt wel verdient!